DÍA 2

Topo fora un pesadelo, pero era tan real, como podía haber soñado con iso. Os exames foran facía un mes e xa entregaran as notas. Qué lle levara a pensar todo iso?. Quitara boas notas e non suspendera ningunha asignatura. Pensou que só fora un pesadelo e levantouse. As clases remataran pero quedara cuns compañeiros para saír dar unha volta. Mirou o reloxo e faltaba pouco polo que se preparou rapidamente e saíu á rúa. Cando chegou cerca da porta da igrexa aínda non vira a ninguén, abriu o teléfono e decatouse do que pasaba, era o 28 de decembro e non se dera conta, seguro que os compañeiros lle gastaran unha broma e non tiñan pensado ir ou ían quedar noutro sitio. Esperou un rato máis e púxose a camiñar pola rúa. Ía voltar á súa casa porque seguramente os seus amigos se estarían rindo del. Correra para non chegar tarde para nada. Comezou a pensar en vingarse pero non era da clase de persoas que comete actos sen pensar. Chegou preto da casa dun dos amigos cos que quedara cando de repente mira as luces dun coche da policía, Arrimouse un pouco máis e puido ver como estaban entrando na casa do seu amigo Moisés. Comezou a pensar en que lle pasaría, Moisés non era deses rapaces que se meten en líos. Sacou forzas de flaqueza e arrimouse a preguntar cando de repente sae a nai de moisés pola porta. Dionisio achégase a preguntarlle qué pasara. Moisés morreu, díxolle a nai.

POESÍA 3

Xuventude,
eterno desexo.
Soidade,
terrible tortura.

DÍA 1

O día chegara, o día en que darían as notas dos últimos exames. Pasara a noite a pensar no ben que lle saíra e estaba seguro de que o aprobara. Era un día como todos salvo polo exame que facía que estivera intranquilo. Levantárase unha hora antes do que tiña acostumado por que non podía durmir, duchouse e vestiuse, desaiunou, colleu as súas cousas e comezou a camiñar. Chegou a súa clase antes de que o timbre tocara, a nota sería entregada á primeira hora polo que non podía esperar máis. Ese día o profesor retrasouse porque como era costume formárase un atasco por mor dun accidente entre un coche e un camión no medio da estrada principal. O tempo parecíalle que ía moito máis lento do normal, miraba o reloxo unha e outra vez pero tiña a sensación de que cada vez que miraba as agullas non se moveran. Finalmente o profesor chegou con todos os exames na man e sen máis dilación comezou a entregalos. Ó chegar a el parou repentinamente e dixo: "Este exame está moi mal,non estudaches nada". Esta frase comezou a resonar na súa cabeza, como lle podía haber saído tan mal. Non o cría e cando o exame tocou as súas mans comezou a pasar desesperadamente as follas que el mismo escribira. Comezou a ler todas as notas do seu titor, cheas de críticas sobre a súa expresión que el cría absurdas. A medida que pasaba follas, a súa rabia aumentaba sen parar, levántase e sen dar explicacións comeza a insultar o seu profesor, dicindo que non se podía chamar profesor a alguén así, sen prácticamente idea sobre ensinanza, o profesor miraba impábido ó seu alumno que en contra do resto de suspensos se atrevera a contradicilo. Dionisio, que así se chamaba o protagonista, colleu o seu paraugas cunha man e mentras continuaba os seus insultos foi achegándose ó profesor para levar a cabo o seu plan, non podía permitir baixar as súas calificacións por mor dun profesor incompetente. Colleu o paraugas coas dúas mans e arremeteu contra o seu profesor ata que este caeu o chan diante do resto dos alumnos que miraban ó seu compañeiro asustados e gritando. Dionisio colleu o paraugas e... espertou, todo fora un sono, quedárase durmido vendo a televisión e chegaba tarde as súas clases.

POESÍA 2

Non sei porqué sigo vivo,
se eu a vida esquivo.

DOÑOS

Era unha noite fría e escura de inverno. O sol estivera oculto polas nubes todo o día pero agora era de noite e parecía que despexara. A lúa brillaba no ceo. Comezou a chover como nos días anteriores. Era un pobo pequeño de Galicia chamado Os Doños e aparecera un morto. Apolicía viñera investigar pero non se sabía nada.
Os veciños supuñan que o morto esvarrara nas rochas da ponte e caera pola ponte. Ainda que a ponte non era moi elevada, parecía que se golpeara fortemente a cabeza.
Dous días despois de aparecer o cadaver, foi a policía casa por casa a buscar información sobre o individuo. O morto era un veciño dunha aldea cercana chamada a Hermida. Ó parecer o morto parecía que había sido envelenado e tamén tiña fracturas que non se atribuían a caída.
A policía puido averiguar que o morto se chamaba Luis e vivía casi el so na aldea porque os demais veciños non estaban e o resto morrera xa.
Ó parecer non tiña inimigos e era moi reservado. Xa estaba xubilado polo que o único que facía era coidar os seus animais.

A policía non atopara ningunha razón para que o asesinaran pero non parecía unha morte normal polo que volveu a escena do crime para investigar. Días máis tarde atopáronse no medio duns matorrais un saco e unhas cordas.

A policía seguiu investigando para saber donde estivera antes de caír pola ponte, e despois de moitas preguntas, súpose que estivera nun bar cercano, no que tivera un altercado con outra persoa chegando as mans. A policía atopara as razóns de porqué tiña fracturas e moratóns polo corpo pero o que aínda non sabía era como podía haber sido envelenado.

Os análisis do veleno deron un resultado que non se esperaba. A procedencia do veleno resultou ser dunha cobra que non podía vivir de forma natural en Galicia por ser unha especie que necesita sempre calor. A policía seguiu investigando se puidera escapar dalgún lugar cercano pero non se vendera de forma legal ningunha serpe con estas características.

O inspector de policía pensou que era raro o acontecido, polo que tiña que ser un asesinato premeditado pero non se sospeitaba que ninguén tivera causas para matalo.

Días despois outro morto apareceu, esta vez morrera na súa casa e as causas parecían as mesmas, un estrano veleno rematara coa súa vida.

Un vendedor de animais entregouse á policía e contoulle todo. A serpe lle escapara. Foi na súa procura cun saco co que a intentaría capturar pero mentres a buscaba encontrou o cadáver. Polo medo de que lle votaran as culpas da morte do home ou lle pecharan o seu negocio, decidiu tirar con todo, escapar e non dicir nada pero o enterarse de que máis persoas morreran decidiu decir a verdade.

A serpe foi achada morta polo frío do inverno e o vendedor foi xulgado con dez anos de cárcere, pero antes de entrar, suicidouse pola culpa de que dúas mortes foran pola sua culpa.

POESÍA PRIMAVERA

El mundo se para,
la vida se pierde,
la gente llora,
las plantas mueren.

La vida se sume,
en un sueño profundo,
todo es fuego,
desaparece el mundo.

La luna se acerca,
tsunamis letales,
terremotos, infierno,
muertos millares.

Tierra arrasada,
plantas quemadas,
aire caliente,
infierno latente.

El fin se acerca,
el mundo se apaga,
las flores perecen,
la vida arrasada.

Flores muertas,
tierra quemada,
el fin se acerca,
el polvo, la nada.